Merkezci politikalara geri dönmeliyiz. Neden? ​Parayı repoda, el altında tutan irade dolaşımı piyasadan çekerek, ekonomik krizi merkezde tutmaktadır. Akılcı ekonomilerde bu durum son derece anormal karşılanır. Çünkü ekonomi basit bir işleme dayalıdır. Ham madde ve iş gücü varsa üretim yapılmalıdır ve üretime dayalı satın alım ve dolaşım sağlanmalıdır.   Örneğin; Üretici üretmiş malı var, piyasada para yok diye satamıyor ve mağdur. Tüketicinin o mala ihtiyacı var ama para yok diye alamıyor mağdur. Her şey varsa ortada para yok diye neden o toplum krize girmektedir. Sonrasında gelen algı ise önce parayı bulmalıyım mağduriyetiyle banka ve tefeci faizinin kağıdına mahkûm hale getirilmekteyiz. Halk faizle borç para bulabilme çukuruna bilinçli düşürülmektedir. Çünkü para dolaşımda değildir. Her şeyden önce ‘’mutlaka para olmalı’’ manipülatif siyasal eko politiğine düşürülen halkın -kurgulanmış- olan bu iktisadi sistemi oluşturan vampir çeteye mahkûm edilmiş olduğunu da fark etmeliyiz. Tüm dünyada oluşturulan bu para algısına dayalı sistemin tasarımcıları, basmış olduğu kâğıdı faiz ile halka sunarak, insanlığı her istediği ölçüde yönetir hale gelmiş dev bir canavara dönüşmüştür. Bu esaret insan olmanın değerli potansiyelini de elinden almaktadır. ‘’Öncelikle para olmalı’’ algısına dayalı ekonomik sistemin sonucunda, işsizlik, yokluk, faizle borçlanma, icralık olma, aile içi şiddetin artması, toplumsal huzursuzluk ve sosyolojik facialar, gençlerin istikbal endişeleri ile ruhsal bunalımlara girmeleri, öz güvenlerini yitirmeleri, insanların psikolojik ruhsal problemlerinin artması, çaresizlikten gayrimeşru veya kötü yollara düşmeleri ve hatta çaresiz gençlerin teröre malzeme olacak hale dahi gelmeleri v.b gibi sayısız insanlık problemlerinin ANA kaynağı budur. Baskılanmış paranın -zulüm aracı- haline getirilmiş olduğu gerçeğini artık tamamen kavramış olmak zorundayız. EKO POLİTİK ilişkiler bütün çarpıklıkların ana kaynağıdır. Mevcut paraya dayalı kapitalist iktisadi sistem dayanışması ‘’emperyalizmle sultacı ve firavuncu’’ sistemin şeytanı kaynağını da oluşturmaktadır. Bunu başta siyasetçiler -politikacılar ve onlarla beraber hareket eden, bürokratlar, medya, müteahhitler ve hatta dini ve milli değerleri veya etnisiteyi kullanan gruplar, olmak üzere kısaca sistemden beslenmek için adeta yarışan dünyalığı ‘’put edinmiş – çarpık yapı’’ devletimizi, ülkemizi ‘adeta yağmalarcasına’ iş tutarak milletimizi –yoksun bir zarurete- mahkûm etmiştir. Bu mevcut sistemin dolar, banka, faiz, vergi, harç, ceza vs. temeli üzerine oturan çok ayaklı bir yapısaldır. Artık bunu kabul edelim. Yapmamız gereken, kurucularımızın bize bıraktığı öğüt ile emperyal davaya ‘’üretim’’ ile savaş açmaktır. Her fabrika bir kale, her kale bir egemenlik, her egemenlik evrensel bir yaşam hakkı anlayışında ‘’onurlu ve şerefli’’ yaşam egemenliğimizi her alanda aramalıyız. Merkezci politikalara geri dönmeliyiz. Ata ocağımızın başlangıç politikalarından başlayarak, hızla 85 yılın yıpranmış anlayışını geride bırakarak ‘’yüz yıl ileriye’’ beş yılda gidebilecek politikalarda buluşmalıyız. Ayrıca paradan para kazanılan sistem ile üretimden uzaklaşan sistem de -bu trajedinin- diğer kara yüzüdür. Unutulmaması gereken; Cumhuriyet ile yönetilen ‘Devlet idaresinde’ maaşla bulunuyor olanların yaptığı her kötü ve gerici politika ve sistemi durduran gayrimeşru iş, bizzat o kişinin şahsına aittir. Devletimizin hükmi şahsiyetine nesnel olarak devredilemez. Yani konum ve koltuklar nesnel olarak itibarsızlaştırılamaz. Bu manada yapmamız gereken ‘’Realist iktisadı’’ onurlu yaşam hakkı adına ya talep etmeli ya da talip olmalıyız. Bu durumun başka çıkış yolu bulunmamaktadır.