28 Şubatçı zihniyet yıllar geçse de mide bulandırmaya devam ediyor.

28 Şubatçı zihniyet yıllar geçse de mide bulandırmaya devam ediyor. Bahsi geçen dönemde henüz çocuk yaşta olduğu halde Büyük Doğu/İbda fikriyatına bağlılığı sebebiyle işkencelere maruz kalan Star Gazetesi yazarı Yakup Köse bugünkü 'Marş provokasyonu' başlıklı köşe yazısında o dönem tanık olduğu sürece değindi. İşte o yazı: Atatürkçü statüko fırsatını buldu mu hemen kafasını çıkartıp kendini bir şekilde gösteriyor. Bu sıralar üniversite mezuniyet törenlerinde marşla "Ben buradayım" diyor. 28 Şubat darbesinde 10. Yıl marşıyla Müslüman Anadolu halkının ensesinde boza pişirmişlerdi. Birisine had bildireceklerse, histerik bir ruh haliyle marş söylemeye başlayıp hedefteki kişiye fiili saldırıya geçerlerdi; bu bir başörtülü kız da olabilirdi veya kendilerine boyun eğmeyen sanatçı Ahmet Kaya... Teke tekte gösteremedikleri cesareti bir araya gelmekte alırlardı. Kargalara şükür secdesi yaptıracak sesleriyle 10. Yıl marşını hep bir ağızdan söyleyerek kendilerinin ne kadar güçlü oldukları göstermeye çalışırlardı. Doksanlı yıllarda halka işkenceyi kamusal alanda 10. Yıl marşıyla yapanlar sorgu odalarında "Ölürüm Türkiyem" ile yaparlardı. İşkenceciler ince espri yapmayı çok severlerdi! Meselâ Filistin askısına, Sinan Erkoç'un "Oyna" adlı şarkısı eşliğinde asılırdık. İşkencecilerin "Oyna" şarkısını tercih etmelerindeki incelik, şarkıda geçen "Dünyayı sen mi kurtaracaksın" sözüydü! Bizler askıda acıdan kıvranırken şarkı çalmaya devam ederdi: dertlere takılıp aman yorulma sana ne gününü gün etmek varken sana ne bitmeyen kara gecelerden dünyayı sen mi kurtaracaksın acılara sen mi ilaç olacaksın yok fayda başka "vah vah" demekten boşuna düşünme, ne gelir elinden oyna da oyna kafana göre oyna oyna da oyna yakışır sana Evet, mesaj gayet açıktı. Hiçbir şeye kafanı yorma, keyfine bak, oyna. Aksini yaparsan yerde değil de askıda oynarsın; o da zevkten değil acıdan!... "Bir şey aynı zamanda hatırlattığı şeydir." İşte bana da 10. Yıl marşı, Ölürüm Türkiyem türküsü, Oyna şarkısı darbeyi, işkenceyi hatırlatıyor. Bunlardan birinin melodisini duyduğum an kendimi, üzerinden yıllar geçse de o karanlık, o köhnemiş Türkiye'de buluyorum. Ak Parti iktidarını ve Yeni Türkiye'yi kabullenemeyen Atatürkçü statükocular var olduklarını İzmir marşıyla ispatlama gayretindeler. 28 Şubat darbesinde olduğu gibi bir araya gelip başlıyorlar marşı söylemeye. Kendilerine eşlik etmeyenlere de saldırıyorlar, sövüyorlar. İzmir marşını İstiklal Marşı'nın yerine koymaya çalışıyorlar. Atatürkçü statükocular oldubittiye getirmeye severler! Üniversitelerin mezuniyet törenlerinde İzmir marşına kimler müsaade ediyor? Bu açıkça bir provokasyon. Talebeler mutluluklarını aileleriyle paylaşırlarken bir an da marş çalıyor ve herkes marşa eşlik etmek zorunda kalıyor; istersen etme! Sonra da bu görüntüleri yayıp mutlu oluyorlar. Bu kadar da zavallı bir haldeler. Eski Türkiye'nin ideolojik dayatması Yeni Türkiye'ye yakışmıyor. Bu tür provokasyonların önü alınmalı ki darbe heveslileri fazla heveslenmesinler.